-
1 festino
festīno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. theinô; Lat. -fendo in defendo, offendo, -festus in manifestus, etc., and fustis, Corss. Ausspr. 2, 190; Curt. Gr. Etym. p. 255].I.Neutr., to hasten, make haste, hurry, be quick (class.; not in Caes.; syn.: propero, celero, maturo): aliud est properare, aliud festinare. Qui unum quid mature transigit, is properat: qui multa simul incipit neque perficit, is festinat, Cato ap. Gell. 16, 14, 2; id. ap. Paul. ex Fest. s. v. properare, p. 235 Müll.; ap. Non. 441, 22:II. (α).propemodum quid illic festinet sentio,
Plaut. Trin. 3, 1, 14:aput nos eccillam festinat cum sorore uxor tua,
id. Stich. 4, 1, 30:quid festinas?
Ter. Eun. 4, 3, 8; cf.:quamquam festinas, non est mora longa,
Hor. C. 1, 28, 35; Sall. Fragm. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 8:ibi,
Plaut. Stich. 5, 3, 4:plura scripsissem, nisi tui festinarent,
Cic. Fam. 12, 22, 4; cf. id. Att. 6, 2 fin.:solent nautae festinare quaestus sui causa,
id. Fam. 16, 9, 4:esseda festinant, pilenta, petorrita, naves,
Hor. Ep. 2, 1, 192:in provinciam festinare,
Quint. 6, 3, 39:ad portas,
Sall. J. 69, 2; cf.:ad singulare Antonii factum festinat oratio,
Cic. Phil. 1, 1, 3:ad probationem,
Quint. 4, 3, 8; cf. id. 4, 5, 10:quis te festinare jubet?
Juv. 14, 212.—Prov.: festina lente (speude bradeôs), Suet. Aug. 25.With an object-clause (class.):(β).ut migrare tanto opere festines,
Cic. Fam. 7, 23 fin.:ne festinaret abire,
Sall. J. 64, 4:ultum ire injurias,
id. ib. 68, 1:finem imponere,
Quint. 9, 4, 146:sequi,
Curt. 6, 6, 25:componere lites,
Hor. Ep. 1, 2, 12:quae laedunt oculum, festinas demere,
id. ib. 1, 2, 38:terris advertere proram,
Verg. G. 4, 117:aram congerere arboribus,
id. A. 6, 177; cf.:callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, ne, etc.,
Sall. J. 81 fin.:universis prodesse festinet,
Inscr. Orell. 775.—With acc. (not in Cic.): festivum festinant diem, hasten to celebrate, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):* (γ).ni id festinaret,
Sall. J. 77, 1:ad bellum cuncta,
id. ib. 73, 1: soleas festinate (sc. dare), id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 425:festinare fugam,
Verg. A. 4, 575:vias,
Stat. Th. 2, 478:poenas,
Hor. Ep. 1, 2, 61:pyram,
Sil. 8, 52:vestes,
Stat. S. 2, 1, 128:caedes, patibula, ignes, cruces,
Tac. A. 14, 33:mortem in se,
to bring on speedily, id. ib. 4, 28:pyram,
prepares in haste, Sil. 8, 52.—In pass.:quod animo cupienti nihil satis festinatur,
Sall. J. 64 fin.:ea cuncta per idoneos ministros festinabantur,
Tac. H. 2, 82:cum belli civilis praemia festinarentur,
id. ib. 3, 37:nec virgines festinantur,
are not married early, id. G. 20:adoptio festinatur,
id. A. 12, 25; 6, 50; id. H. 3, 37.—In part. perf., hastened, accelerated:festinata maturitas,
Quint. 6 praef. § 10;iter,
Ov. P. 4, 5, 8:missio,
Tac. A. 1, 52:casus,
id. ib. 6, 44:nuptiae,
Suet. Aug. 69:honores,
i. e. obtained before the proper time, Luc. 8, 24; Plin. Pan. 69, 5:festinatis annis raptus,
by an early death, Mart. 7, 40, 7; cf.:festinatis lictorum manibus in carcerem raptus,
Tac. A. 6, 40:mors domini gladiis tam festinata,
prematurely inflicted, Juv. 4, 96.—With se, to make haste, Gell. 14, 2, 9.—Hence,1.festīnans, antis, P. a., hasty, in haste:2.ille properans, festinans, mandata vestra conficere cupiens,
Cic. Phil. 9, 3, 6:haec festinans scripsi in itinere atque agmine,
id. Att. 6, 4 fin. —Adv.: festīnanter, hastily, speedily, quickly (class.):improbe, turbide, festinanter, rapide omnia videtis esse suscepta, Cic. Scaur. § 37: nimium festinanter dictum,
id. Fin. 5, 26, 77.— Comp.:compositius cuncta quam festinantius agerent,
Tac. A. 15, 3:factum quid,
Gell. 10, 11, 8:publicatum,
Suet. Aug. 29:germinant,
Plin. 17, 11, 15, § 78.— Sup.:festinantissime,
Aug. Ep. 250.— -
2 stimulo
stĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to prick with a goad, to prick or goad on, to urge on (syn. pungo).I.Lit. (post-Aug. and rare):II.quadrijugos flagello,
Sil. 4, 439:equos calcaribus,
Val. Max. 3, 2, 9; for which, poet. transf.:turbatos currus,
Luc. 7, 570; Sil. 16, 367:aries stimulatus,
Col. 7, 3, 5.—Trop., to goad, torment, vex, trouble, disquiet, disturb (class. and freq.;B.syn. agito): jactor, crucior, agitor, stimulor, vorsor in amoris rota miser,
Plaut. Cist. 2, 1, 4:hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis, postulat,
Cic. Rosc. Am. 2, 6:larvae stimulant virum,
Plaut. Capt. 3, 4, 66:te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum,
Cic. Par. 2, 18:me nunc et congressus hujus (Caesaris) stimulat,
id. Att. 9, 15, 2:me haec solitudo minus stimulat quam ista celebritas,
id. ib. 12, 13, 1:consulem cura de minore filio stimulabat,
Liv. 44, 44:stimulatus furenti rabie,
Cat. 63, 4:curis animum stimulantibus,
Claud. in Ruf. 2, 326.—In gen., to rouse up, set in motion; to spur on, incite, stimulate to any action (syn. cieo, excio).(α).With simple acc.:(β).Phrygio stimulat numero cava tibia mentes,
Lucr. 2, 620:aliquem,
Liv. 3, 68, 10:avita gloria animum stimulabat,
id. 1, 22, 2:irā stimulante animos,
id. 1, 12, 1; 30, 11:cupido animum stimulabat,
Curt. 4, 7, 8; 6, 5, 19:stimulata pellicis irā,
Ov. M. 4, 235.—With inanim. objects:jurgia praecipue vino stimulata,
Ov. A. A. 1, 591:Persicorum sucus sitim stimulat,
Plin. 23, 7, 67, § 132; so,venerem,
id. 20, 5, 15, § 32; cf.conceptus,
id. 2, 8, 6, § 38:fugam hostium,
id. 9, 8, 9, § 32:iras functas,
to revive, arouse, Stat. Th. 12, 437. —With ad:(γ).ad alicujus salutem defendendam stimulari atque excitari,
Cic. Planc. 28, 69:ad perturbandam rempublicam,
Sall. C. 18, 4:ad arma,
Liv. 1, 23, 7:ad iram,
Tac. H. 2, 44.—With in:(δ).injuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat,
Liv. 1, 40, 4:animos eorum irā in hostes stimulando,
id. 21, 11, 3; cf.in a mixed construction: ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur,
Tac. H. 2, 44 fin. —With ut or ne:(ε).vetus nostra simultas antea stimulabat me, ut caverem, etc.,
Cic. Fam. 3, 12, 4:rubore stimulabantur, ne clientulorum loco numerarentur,
Tac. Or. 37; Curt. 7, 7, 26.—Poet., with inf.:(ζ).festinare fugam... iterum stimulat,
Verg. A. 4, 576:stimulante metu fati praenoscere cursus,
Luc. 6, 423:juvencos jactare accensis stimulavi cornibus ignes,
Sil. 12, 504.—Absol.:stimulante fame,
Ov. Tr. 1, 6, 9:stimulante conscientiā,
Curt. 5, 11, 7:metu stimulante,
id. 7, 7, 26. -
3 stimulo
āvi, ātum, āre [ stimulus ]1) колоть, пришпоривать ( equos calcaribus VM); погонять, подстёгивать ( verbere currūs Lcn)2) беспокоить, тревожить, мучить (conscientia aliquem stimulat C, QC, Ap)3)а) возбуждать, подстрекать, поощрять (aliquem ad или in aliquid C, L, T, Just); побуждать, приказывать ( festinare fugam V)б) вызывать (sitim PM; jurgia vino stimulata O); разжигать ( iram O); восстанавливать, натравливать ( aliquem in aliquem L) -
4 stimulō
stimulō āvī, ātus, āre [stimulus], to goad, rouse, set in motion, stir, spur, incite, stimulate: stimulante fame, driven by hunger, O.: stimulante conscientiā, Cu.: avita gloria animum stimulabat, L.: stimulata pellicis irā, O.: Iurgia praecipue vino stimulata, excited, O.: ad huius salutem defendendam stimulari me: ad arma, L.: iniuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat, L.: me, ut caverem, etc.: eodem metu stimulante, ne moraretur, Cu.: Festinare fugam... iterum stimulat, V.— To goad, torment, vex, trouble, plague, disquiet, disturb: te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum: consulem cura de filio stimulabat, L.* * *stimulare, stimulavi, stimulatus Vurge forward with a goad, torment,"sting"; incite, rouse to frenzy -
5 Побуждать
- concitare; excitare; exciere; incitare; inducere (aliquem ad bellum, ad misericordiam; inducere aliquem ut mentiatur); adducere (ad suspiciendum bellum adduci); admonere (aliquem, ut aliquid faciat); adhortari; persuadere; provocare; impellere; compellere; propellere; concutere; subdere alicui ignem, faces, stimulos ad aliquid; stimulare (aliquem ad, in aliquid; festinare fugam); commovere; permovere; fatigare; -
6 paro
1.păro, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. Sanscr. par, piparmi, to lead, to further; Gr. poros; Lat. porta, peritus; also -per in pauper], to make or get ready, to prepare, furnish, provide; to order, contrive, design, etc. (freq. and class.; syn.: apparo, comparo, acquiro); with personal, non-personal, and abstract objects; constr. usually with acc. or inf., rarely with ut, ne, or absol.I.Lit.A.In gen.(α).With acc.:(β).omne paratum est, Ut jussisti... prandium,
Plaut. Men. 2, 3, 14; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62:turres, falces, testudinesque,
Caes. B. G. 5, 42 fin.:incendia,
Sall. C. 27, [p. 1305] 2:ad integrum bellum cuncta parat,
id. J. 73, 1; Ter. And. 4, 4, 2:quod parato opus est, para,
id. ib. 3, 2, 43:quam hic fugam aut furtum parat?
id. Phorm. 1, 4, 14; so with acc. of the act purposed:fugam,
i. e. to prepare one's self for flight, Verg. A. 1, 360; Cic. Att. 7, 26, 1:filio luctum,
Ter. Hec. 2, 1, 13:cupiditates in animo,
id. Phorm. 5, 4, 2:bellum,
Caes. B. G. 3, 9:insidias alicui,
Sall. C. 43, 2:defensionem,
id. ib. 35, 2:leges,
to introduce, id. ib. 51, 40:verba a vetustate repetita gratiam novitati similem parant,
furnish, Quint. 1, 6, 39.—More rarely with reflex. pron. and final clause, or ad and acc., or (mostly post-Aug.) with dat.:hisce ego non paro me, ut rideant,
Ter. Eun. 2, 2, 18; cf.:quin ita paret se, ut, etc.,
id. Hec. 1, 1, 11:se ad discendum,
Cic. Or. 35, 122:ad iter parare,
Liv. 42, 53, 2; cf.:huc te pares, haec cogites,
Cic. Fam. 1, 7, 9:alterutri se fortunae parans,
Vell. 2, 43, 2:se ad similem casum,
Caes. B. G. 7, 41; Prop. 2, 24, 48 (3, 19, 32):multitudo, quam ad capiunda arma paraverat,
Sall. C. 27, 4:parantibus utrisque se ad proelium,
Liv. 9, 14, 1; 21, 31, 1:ad proelium vos parate,
Curt. 4, 13, 10: foro se parant, Sen. Contr. praef. § 4.— Pass.:si ita naturā paratum esset, ut, etc.,
so ordered, ordained, Cic. Div. 2, 59, 122:ut simul in omnia paremur,
may habituate ourselves, Quint. 11, 3, 25.—With inf., to prepare, intend, resolve, purpose, delermine, be on the point of, be about to do any thing: signa sonitum dare voce parabant, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 Vahl.):(γ).maledictis deterrere (poëtam), ne scribat, parat,
Ter. Phorm. prol. 3:munitiones institutas parat perficere,
Caes. B. C. 1, 83:omni Numidiae imperare parat,
Sall. J. 13, 2:proficisci parabat,
id. C. 46, 3 Kritz:in nemus ire parant,
Verg. A. 4, 118:multa parantem Dicere,
id. ib. 4, 390.—With ut or ne (very rare):(δ).aequom fuit deos paravisse, uno exemplo ne omnes vitam viverent,
have so ordered it, Plaut. Mil. 3, 1, 130; cf. Cic. Div. 2, 59, 122 supra:age jam, uxorem ut arcessat, paret,
Ter. Heaut. 5, 1, 75:animo virili praesentique ut sis, para,
id. Phorm. 5, 7, 64.—With rel.-clause:B.quom accepisti, haud multo post aliquid quod poscas paras,
Plaut. As. 1, 3, 16:priusquam unum dederis, centum quae poscat parat,
id. Truc. 1, 1, 31.— Absol., to make preparations, to prepare one's self (very rare):at Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, alius alium hortari, etc.,
Sall. C. 6, 5:contra haec oppidani festinare, parare,
id. J. 76, 4; 60, 1:jussis (militibus) ad iter parare,
Liv. 42, 53.—In partic., of fate, to prepare, destine any thing ( poet.): cui fata parent, quem poscat Apollo, for whom the Fates prepare (death), Verg. A. 2, 121:II. A.quid fata parent,
Luc. 1, 631; 6, 783:motus fata parabant,
id. 2, 68; cf.:sed quibus paratum est a Patre meo,
Vulg. Matt. 20, 23. —In gen.:B.jam ego parabo Aliquam dolosam fidicinam,
Plaut. Ep. 3, 2, 37:at dabit, parabit,
id. Ps. 1, 3, 49:ille bonus vir nobis psaltriam Paravit,
Ter. Ad. 3, 4, 31; id. Eun. 4, 6, 32:eum mihi precatorem paro,
id. Heaut. 5, 2, 49:cetera parare, quae parantur pecuniā... amicos non parare,
Cic. Lael. 15, 55:sibi regnum,
Sall. C. 5, 6:exercitum,
id. ib. 29, 3:commeatus,
id. J. 28, 7:locum et sedes,
Caes. B. G. 1, 31; 6, 22:quin ei velut opes sint quaedam parandae,
Quint. 10, 1, 15:de lodice parandā,
Juv. 7, 66.—In partic., to procure with money, to buy, purchase:A.in Piraeum ire volo, parare piscatum mihi,
Plaut. Most. 1, 1, 64:trans Tiberim hortos,
Cic. Att. 12, 19, 1; id. Fl. 29, 71 fin.:jumenta,
Caes. B. G. 4, 2:servi aere parati,
Sall. J. 31, 11:argento parata mancipia,
Liv. 41, 6 fin. —Hence, părātus, a, um, P. a., prepared.In gen., ready (class.):(β).ex paratā re imparatam omnem facis,
Plaut. Capt. 3, 4, 6; so (opp. imparata) id. Cas. 4, 4, 8:tibi erunt parata verba, huic homini verbera,
Ter. Heaut. 2, 3, 114:quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis,
Cic. de Or. 2, 27, 118:propositum ac paratum auxilium,
Q. Cic. Petit. Cons. 6, 22:omnia ad bellum apta ac parata,
Caes. B. C. 1, 30; Plin. Pan. 88:obvius et paratus umor,
id. Ep. 2, 17, 25: parata victoria, an easy victory, Liv. 5, 6.—With inf.:(γ).id quod parati sunt facere,
Cic. Quint. 2, 8:audire,
id. Inv. 1, 16, 23:paratos esse et obsides dare et imperata facere,
Caes. B. G. 2, 3:omnia perpeti parati,
id. ib. 3, 9:se paratum esse decertare,
id. ib. 1, 44.—With dat. (not in Cic. or Cæs.):B.vel bello vel paci paratus,
Liv. 1, 1, 8:nec praedae magis quam pugnae paratos esse,
id. 7, 16, 4:imperio,
id. 9, 36, 8:ferri acies... parata neci,
Verg. A. 2, 334:veniae,
Ov. P. 2, 2, 117:animus sceleribus,
Tac. A. 12, 47:provincia peccantibus,
id. Agr. 6:athleta certamini paratior,
Quint. 8, 3, 10:castris ponendis,
Liv. 33, 6:omnibus audendis paratissimus,
Vell. 2, 56, 4.—In partic.1.Prepared, provided, furnished, fitted, equipped with any thing:(β).intellegit me ita paratum atque instructum ad judicium venire, ut, etc.,
Cic. Verr. 1, 3, 7; cf.:ad permovendos animos instructi et parati,
id. Or. 5, 20:scutis telisque parati ornatique,
id. Caecin. 21, 60; id. Tusc. 4, 23, 52; id. Fam. 2, 4, 2:quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim,
id. Div. in Caecil. 13, 41:paratus ad navigandum,
id. Att. 9, 6, 2:ad omnem eventum paratus sum,
id. Fam. 6, 21, 1; cf.:in omnīs causas paratus,
Quint. 10, 5, 12; Sen. Contr. 3, 18, 3; Suet. Galb. 19:ad mentiendum paratus,
Cic. Lael. 26, 98:animo simus ad dimicandum parati,
Caes. B. C. 3, 85 fin.:paratiores ad omnia pericula subeunda,
id. B. G. 1, 5:ad dicendum parati,
Cic. de Or. 1, 9, 38.—With ab: ab omni re sumus paratiores, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 6: si paratior ab exercitu esses, Cael. ib. 8, 10.—(γ).With in and abl., well versed, skilled, experienced in any thing:(δ).Q. Scaevola in jure paratissimus,
Cic. Brut. 39, 145:prompta et parata in agendo celeritas,
id. ib. 42, 154:in rebus maritimis,
id. Imp. Pomp. 18, 55.—With contra:2.te contra fortunam paratum armatumque cognovi,
Cic. Fam. 5, 13, 1.—Of mental preparation, prepared, ready, in a good or bad sense:1.ut ad partes paratus veniat,
Varr. R. R. 2, 5, 1:fabulam compositam Volsci belli, Hernicos ad partes paratos,
Liv. 3, 10, 10:ad quam (causarum operam) ego numquam, nisi paratus et meditatus accedo,
Cic. Leg. 1, 4, 12:homo ad omne facinus paratissimus,
id. Mil. 9, 25; id. Verr. 2, 2, 6, § 17; 2, 2, 15, § 37; id. Quint. 11, 39:itane huc paratus advenis?
Ter. And. 5, 4, 6; cf.:philosophi habent paratum quid de quāque re dicant,
Cic. de Or. 2, 36, 152.—Hence, adv.: părātē.Preparedly, with preparation:2.ad dicendum parate venire,
Cic. Brut. 68, 241:paratius atque accuratius dicere,
id. de Or. 1, 33, 150.—Transf.a. b.Readily, promptly:2. I.paratius venire,
Cic. Rosc. Am. 26, 72:paratissime respondere,
Plin. Ep. 3, 9, 16.In gen.:II.eodem hercle vos pono et paro: parissumi estis iibus,
Plaut. Curc. 4, 2, 20.—In partic., to bring to an agreement, arrange with any one:3.se paraturum cum collegā,
Cic. Fam. 1, 9, 25; cf. Fest. p. 234 Müll.păro, ōnis, m., = parôn, a small, light ship, Cic. poët. ap. Isid. Orig. 19, 1, 20 (ed. Orell. IV. 2, p. 572); Gell. 10, 25, 5; cf.:parones navium genus, ad cujus similitudinem myoparo vocatur,
Fest. p. 222 Müll. -
7 festino [1]
1. fēstīno, āvī, ātum, āre (vgl. cōnfēstim), I) intr. eilig tun, Eile haben, sich sputen, eilen, sich beeilen (Ggstz. cunctor), quid festinas? Ter.: omnes festinant intus totis aedibus, Plaut.: plura scripsissem, nisi tui festinarent, Cic.: dies noctesque festinare, Sall.: Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, Sall.: esseda, naves festinant, Hor.: m. in u. Akk., in Italiam, Vell.: in provinciam, Quint. – m. ad u. Akk., ad suos, Amm.: ad portas, Sall.: ad bellum civile, Eutr.: ad curationem, Cels.: ad effectum operis, Liv. – II) tr. etwas beeilen, beschleunigen, mit etwas eilen, sich beeilen, α) m. Acc. (s. Nipperd. Tac. ann. 13, 17), profectionem, Sall. fr.: fugam, Verg.: soleas, eilig anlegen, Sall. fr.: so auch vestes, Ov.: pyram, Sil.: mortem in se, Tac.: se, sich fördern, -beeilen, Gell.: nec virgines festinantur, man beeilt sich nicht mit den I., d.i. man verheiratet sich nicht zu früh, Tac. – Partic. fēstīnātus, a, um, beschleunigt, iter, Ov.: nuptiae, Suet.: annis festinatis raptus, durch einen frühzeitigen Tod, Mart. – β) m. folg. Infin., tanto opere migrare, Cic.: abire, Sall.: ideo maturare huius libri editionem festino, Quint. – m. vorhergeh. allg. Acc., callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, hatte für jetzt nichts Eiligeres zu tun, als die friedlichen Verhältnisse des B. zu stören, Sall. Iug. 81, 4. – γ) m. folg. 1. Supin., eamque raptum festinabant, Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 9 G.
-
8 jagen
jagen, I) v. intr.: 1) eilen: currere (laufen). – volare (gleichs. fliegen = eilig laufen); verb. (eilends) currere ad alqm et volare. – equo admisso od. equo citato vehi, zu jmd., Ad alqm (im Galopp od. im scharfen Trab reiten). – durch einen Ort j., pervolare alqm locum (z.B. totam urbem). – mit oder bei etwas j., d.i. zu sehr damit eilen, festinare od. properare mit folg. Infin.; od. mit festinanter u. dem Verbum dessen, worin od. womit man jagt (eilt), z.B. im Schreiben jagen, festinare scribere. – 2) auf der Jagd sein: venari. – durch einen Ort od. in einem Orte j., venari in alqo loco (z.B. in saltibus); venando peragrare [1395] alqm locum (z.B. die umherliegenden Wälder, circa saltus). – nach etwas j. (eig. u. bildl.), s. »Jagd machen auf etc.« unter »Jagd«. – II) v. tr.: 1) treiben: agere; agitare. – jmd. über Hals u. Kopf j., agere alqm praecipitem. – durch einen Ort j., agere od. agitare per etc. – bis an einen Ort j., agere usque ad locum (z.B. hostes ad castra). – jmd. von oder aus einem Orte j., alqm alqo loco od. ex alqo loco exigere (heraustreiben); alqm eicere (ex) alqo loco (herauswerfen); alqm (ex) alqo loco pellere od. expellere (vertreiben); alqm exterminare alqo loco, ex od. de alqo loco (über die Grenze eines Ortes jagen); alqm alqo loco od. ex alqo loco exire cogere (jmd. nötigen, aus einem Orte herauszugehen, mit Waffengewalt, armis). – jmd. in die Flucht j., alqm fugare; alqm in fugam dare od. convertere od. conicere. – Übtr., jmdm. den Degen durch den Leib j., alqm gladio transfigere; alci latus transfodere gladio. – 2) jagend verfolgen: venari. – excitare et agitare (aus dem Lager aufjagen und verfolgen). – sectari. insectari. consectari (verfolgen). – canibus venari (mit Hunden jagen, hetzen).
-
9 festino
1. fēstīno, āvī, ātum, āre (vgl. cōnfēstim), I) intr. eilig tun, Eile haben, sich sputen, eilen, sich beeilen (Ggstz. cunctor), quid festinas? Ter.: omnes festinant intus totis aedibus, Plaut.: plura scripsissem, nisi tui festinarent, Cic.: dies noctesque festinare, Sall.: Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, Sall.: esseda, naves festinant, Hor.: m. in u. Akk., in Italiam, Vell.: in provinciam, Quint. – m. ad u. Akk., ad suos, Amm.: ad portas, Sall.: ad bellum civile, Eutr.: ad curationem, Cels.: ad effectum operis, Liv. – II) tr. etwas beeilen, beschleunigen, mit etwas eilen, sich beeilen, α) m. Acc. (s. Nipperd. Tac. ann. 13, 17), profectionem, Sall. fr.: fugam, Verg.: soleas, eilig anlegen, Sall. fr.: so auch vestes, Ov.: pyram, Sil.: mortem in se, Tac.: se, sich fördern, -beeilen, Gell.: nec virgines festinantur, man beeilt sich nicht mit den I., d.i. man verheiratet sich nicht zu früh, Tac. – Partic. fēstīnātus, a, um, beschleunigt, iter, Ov.: nuptiae, Suet.: annis festinatis raptus, durch einen frühzeitigen Tod, Mart. – β) m. folg. Infin., tanto opere migrare, Cic.: abire, Sall.: ideo maturare huius libri editionem festino, Quint. – m. vorhergeh. allg. Acc., callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, hatte für jetzt nichts Eiligeres zu tun, als die friedlichen Verhältnisse des B. zu stören, Sall. Iug. 81, 4. – γ) m. folg. 1. Supin., eamque raptum festinabant,————Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 9 G.————————2. fēstīnō, Adv. (festinus), eilends, Capit. Albin. 6, 6. -
10 celero
cĕlĕro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [id.] (mostly poet., or in post-Aug. prose).I.Act., to quicken, hasten, accelerate; syn.:II.festinare, properare): casus,
Lucr. 2, 231:fugam in silvas,
Verg. A. 9, 378:gradum,
id. ib. 4, 641:iter inceptum,
id. ib. 8, 90:viam,
id. ib. 5, 609:gressum,
Sil. 1, 574:vestigia,
id. 7, 720:opem,
Val. Fl. 3, 251: haec celerans, hastening, executing this ( message), Verg. A. 1, 656; cf.:imperium alicujus,
to execute quickly, Val. Fl. 4, 80:obpugnationem,
Tac. A. 12, 46.—In pass.:itineribus celeratis,
Amm. 31, 11, 3:celerandae victoriae intentior,
Tac. A. 2, 5.—Neutr., to hasten, make haste, be quick (cf. accelero and propero):circum celerantibus auris,
Lucr. 1, 388; Cat. 63, 26; Sil. 12, 64; Tac. A. 12, 64; id. H. 4, 24; Eutr. 4, 20 (but not Cic. Univ. 10; v. Orell. N. cr.).